Kwestia wychowania i edukacji kobiet na przestrzeni kolejnych epok w XXI wieku w Polsce i Europie wydaje się tematem z pogranicza ciekawostki historycznej realizowanej na marginesie lekcji historii czy zajęć z historii myśli pedagogicznej, niewiele znaczącym dla sytuacji kobiet współcześnie odbierających wychowanie i edukację w domu czy szkole.

Nie istnieją bowiem już dzisiaj podziały na treści czy kompetencje interkulturowe i społeczne zawarte w podstawach programowych do kolejnych przedmiotów, które byłyby dedykowane chłopcom, i oddzielnie te, których odbiorczyniami powinny być wyłącznie dziewczynki. Nie zauważa się jednak w procesie dydaktycznym w szkole, że równy dostęp do zorganizowanego wychowania i edukacji w Polsce i Europie jest zdobyczą mniej więcej połowy XX wieku. Sytuacja prawna i ekonomiczna kobiet, ich status w rodzinie, kulturze, edukacji czy szerzej – w społeczeństwie, nie jest przedmiotem rozważań na lekcjach historii w bloku, który przewidywałby przynajmniej kilka jednostek lekcyjnych, mimo że przez ponad 2000 lat w Europie przestrzeń funkcjonowania kobiet była zupełnie inna od tej, którą zajmowali mężczyźni. Zakłada się w proponowanym scenariuszu, że uczeń/uczennica dzięki poznaniu wybranych tekstów kultury europejskiej i światowej, a zwłaszcza krytycznej ich analizie i dyskusji nad nimi, staje się jej świadomym odbiorcą i uczestnikiem współczesnej kultury.

Celem proponowanego, jako inspiracja do własnych działań dydaktycznych, scenariusza będzie poszukiwanie odpowiedzi na pytanie: czego uczyły się dziewczynki od V wieku p.n.e. do pierwszej połowy XX wieku i jaki to może mieć wpływ na nasze współczesne zachowania, podejmowane wybory i życie w trzeciej dekadzie XXI wieku?